backhaulkoppelingen

Backhaulkoppelingen zijn het deel van een telecommunicatienetwerk dat het toegangsniveau (bijvoorbeeld mobiele basestations, wifi-accesspoints of bedrijfsnetwerken) verbindt met het kernnetwerk. Ze dragen het verkeer van eindpunten naar de centrale routering en verwerking, zodat data, spraak en andere diensten kunnen worden afgeleverd en beheerd.

Er bestaan verschillende vormen van backhaul. Vaste backhaul gebeurt meestal via glasvezel of koper, met hoge betrouwbaarheid en lage latency. Draadloze backhaul maakt gebruik van microwave of millimetergolftechnologieën en kan sneller en flexibeler uitgerold worden, vooral in stedelijke omgevingen of zones waar kabelinfrastructuur beperkt is. In afgelegen of moeilijk bereikbare gebieden kan satellietbackhaul worden toegepast, ondanks hogere latency en kosten. Typisch wordt backhaul opgezet als point-to-point (PTP) of point-to-multipoint (PMP), afhankelijk van het aantal afnemende punten en de gewenste capaciteit.

Belangrijke kenmerken zijn capaciteit, latency, beschikbaarheid en betrouwbaarheid. Glasvezelbackhaul biedt doorgaans de hoogste capaciteit en laagste latency, maar vereist lange termijn infrastructuur en grondwerk. Draadloze backhaul biedt snellere inzet en minder grondwerk, maar is kwetsbaarder voor weersomstandigheden en signaalverliezen. Voor draadloze systemen zijn lijn-van-zicht (LoS) en regelgevingen rond gebruiksfrequenties cruciaal. Het ontwerp omvat vaak redundante paden en SLA’s om onderbrekingen te minimaliseren.

Backhaul is een kerncomponent in mobiele netwerken zoals 3G, 4G en 5G, waar het essentieel is voor het transport van verkeer tussen nabijgelegen cellen en het kernnetwerk. Het wordt vaak vergeleken met fronthaul en midhaul in cloud-gebaseerde of gedistribueerde netwerkarcitecturen, maar heeft als primaire functie het vervoer van verkeer naar het kernnetwerk.