Home

assemblageomgevingen

Assemblageomgevingen zijn omgevingen waarin digitale of fysieke ruimtes tot stand komen door het samenvoegen van meerdere kleinere elementen of modules tot een groter geheel. Kenmerkend is modulariteit: onderdelen kunnen zonder grote aanpassingen worden vervangen, hergebruikt of gecombineerd met andere onderdelen. Dit maakt de omgeving flexibel en contextafhankelijk, zodat eenzelfde basisomgeving verschillende verschijningsvormen kan aannemen afhankelijk van doel, gebruiker of setting.

De term vindt haar oorsprong in het concept van assemblage uit de kunsten en filosofie, en wordt

Belangrijkste kenmerken zijn modulair ontwerp, losse koppeling, duidelijke interface tussen onderdelen, en de mogelijkheid tot dynamische

Toepassingen variëren van experimentele kunstinstallaties en educatieve simulaties tot slimme ruimten en games. Voordelen zijn snelle

Zie ook concepten als assemblage-theorie, modulaire ontwerp en component-gebaseerde software-engineering.

in
hedendaagse
discussies
toegepast
op
softwareontwikkeling,
digitale
kunst,
interactieve
installaties
en
IoT-omgevingen.
In
software
en
media
verwijst
het
naar
architec­turen
waarin
functionaliteit
is
ondergebracht
in
losse,
interoperabele
componenten,
vaak
via
open
standaarden
of
plug-ins.
In
fysieke
constructies
gaat
het
om
omgevingen
opgebouwd
uit
prefab-elementen,
die
ter
plaatse
kunnen
worden
gecombineerd
of
hergegenereerd.
recombinatie.
Een
assemblageomgeving
legt
vaak
nadruk
op
provenance
en
samenwerking:
de
herkomst
van
elementen,
licenties
en
auteurschap
zijn
in
kaart
te
brengen,
wat
bijdraagt
aan
hergebruik
en
transparantie.
prototyping,
maatwerk
en
veerkracht
door
modulariteit;
nadelen
kunnen
compatibiliteitsproblemen,
versiebeheer
en
prestatie-overwegingen
zijn.