antischaalmiddelen

Antischaalmiddelen zijn chemische additieven die aan water worden toegevoegd om de vorming van mineralenzetten te voorkomen in gesloten en open watersystemen. Ze richten zich voornamelijk op calcium- en magnesiumionen, zodat deze in oplossing blijven of de kristallisatie voorkomen, zodat deposits op oppervlakken zoals warmtewisselaars, leidingen en boilerijen worden voorkomen.

De middelen werken door ionen te sequestreren, de nucleatie- en kristallisatie- groei te remmen, of nieuw gevormde kristallen te distribueren zodat ze in suspensie blijven. Praktisch wordt in formuleringen vaak een combinatie van werkingswijzen toegepast die is afgestemd op het specifieke systeem.

Veelgebruikte chemische typen zijn fosfonaten (zoals HEDP, ATMP, DTPMP) die fungeren als threshold inhibitors, polycarbonaat- en polyacrylaatpolymeren die als dispersanten optreden, en andere polymeren die als kristalgroeiregelaars werken. Fosfaatgebaseerde inhibitors zijn lange tijd gangbaar geweest, maar zorgen voor milieuproblemen zoals eutrofiëring, waardoor regelgeving is aangescherpt en alternatieven in veel regio’s worden toegepast. In omgevingen zoals ontzilting en voorbehandeling van omgekeerde osmose worden schaal inhibitors ontwikkeld die bestand zijn tegen hoge zouten en temperaturen.

Toepassingen omvatten boilers en koelwatercircuits in elektriciteitscentrales en industrie, districtverwarming, papier- en pulpproductie, en waterrecycling of voorbehandeling van desalinationprocessen.

Milieu- en veiligheidsaspecten betreffen onder meer afvoer- en fosforlimieten, afbraak en biologische beschikbaarheid, evenals algemene veiligheids- en hanteringsvoorschriften. Hierbij is compatible met materialen en andere chemicaliën essentieel om corrosie of schuimvorming te voorkomen.