accreditatieproces

Het accreditatieproces is een formeel beoordelingsproces waarin een instelling, programma of dienst wordt beoordeeld tegen vastgestelde normen en criteria om te bepalen of aan kwaliteitseisen wordt voldaan. Accreditatie verschuift van een checklijst naar een continu verbeteringskader en wordt in uiteenlopende sectoren toegepast, zoals hoger onderwijs, gezondheidszorg en publieke dienstverlening.

Belangrijke onderdelen zijn de ontwikkeling van normen door een accreditatieorganisatie, de eigen evaluatie door de instelling (zelfevaluatie) en de verzameling van bewijsmateriaal over beleid, resultaten en uitvoeringspraktijken. Een externe commissie van deskundigen voert doorgaans een onafhankelijke beoordeling uit, vaak inclusief een sitebezoek en interviews met stakeholders. De normen richten doorgaans op governance, curriculum en leerresultaten, personeel, middelen en faciliteiten, kwaliteitszorg en transparantie, en continue verbetering.

Processen variëren per sector, maar volgen doorgaans een vergelijkbare fasering: aanvraag of voorbereidend traject; indiening van een zelfevaluatieverslag en bewijslast; externe beoordeling en sitebezoek; zienswijze en besluitvorming door de accreditatieautoriteit; publicatie van het oordeel en eventuele follow-up, waaronder monitoring en heraccreditatie na een vaste cyclus.

Uitkomsten variëren van geaccrediteerd of erkend, onder voorbehoud of voorwaardelijk, tot ingetrokken accreditatie bij ernstige tekortkomingen. Doel is kwaliteitsborging en verantwoording aan studenten, cliënten, financiers en de samenleving, met aandacht voor transparantie, benchmarking en voortdurende verbetering.