uitvoeringspraktijken
Uitvoeringspraktijken verwijzen naar de dagelijkse routines en procedures die worden toegepast door overheden en door publieke of private uitvoerders bij de uitvoering van wetten, beleidsdoelstellingen en programma's. Ze vertalen abstracte regels in concrete besluiten, toekenningen van middelen, toezicht en dienstverlening aan burgers en bedrijven. Uitvoeringspraktijken bestaan uit formele instrumenten zoals beleidsregels, SOP’s en besluitvormingskaders, maar ook uit minder expliciete normen, discretionaire ruimte en organisatorische gewoonten die bepalen hoe regels in de praktijk worden toegepast.
Belangrijk is dat uitvoering invloed heeft op resultaten: dezelfde wet kan tot verschillende uitkomsten leiden afhankelijk
De belangrijkste actoren zijn rijk- en gemeentelijke overheden, zelfstandige uitvoeringsorganisaties, zorg- en onderwijspartners, en in sommige
Uitvoeringspraktijken kennen risico’s zoals regionale variatie, ongelijkheid in toegang tot diensten, over- of onderaanneming, en vertragingen
Beoordeling van uitvoeringspraktijken gebeurt via toezicht, audits, evaluaties en burgersignalering. Betrokkenheid van belanghebbenden en transparantie in