aanvalsvlakte

Een aanvalsvlakte, of aanvalsvlakte in cybersecurity, verwijst naar het totaal aan onderdelen van een systeem die vatbaar zijn voor misbruik en waarop een aanvaller input of toegang kan verkrijgen. Het omvat zowel technische als niet-technische elementen en kan netwerken, software, data, processen en mensen omvatten. Het doel van het begrip is om te begrijpen waar kwetsbaarheden kunnen bestaan en hoe risico’s zich verspreiden.

De aanvalsvlakte bestaat uit verschillende domeinen, zoals netwerkinfrastructuur (openstaande poorten, services en misconfiguraties), applicaties en API’s (web- en mobiele applicaties, integraties), gegevensstromen en opslag (dataverkeer, backups), authenticatie- en beheermechanismen (inlogschema’s, MFA) en menselijke factoren (gebruikersgedrag, phishing). Ook derde partijen en leveranciersrelaties kunnen onderdeel uitmaken van de aanvalsvlakte, bijvoorbeeld via koppelingen met externe systemen of supply chain-zwaktes. De aanvalsvlakte is doorgaans dynamisch: nieuwe resources of wijzigingen kunnen blootstelling vergroten of verminderen.

Beheer van de aanvalsvlakte draait om bewustwording en reductie van blootstelling: inventarisatie en wijzigingsbeheer van assets, beperking van exposure (minimale toegangsrechten en netwerksegmentatie), patchmanagement, veilige ontwikkel- en API-praktijken, en continue monitoring en detectie. Daarnaast spelen concepten als defense-in-depth en zero trust een rol bij het verkleinen van de effectieve aanvalsvlakte. In de praktijk helpt het inzicht in de aanvalsvlakte bij het prioriteren van beveiligingsmaatregelen en risicoanalyse.