Weefselskade

Weefselskade is de beschadiging van weefsels in het lichaam als gevolg van letsel, ziekte of chronische factoren. Het kan huid, spieren en organen betreffen en varieert van oppervlakkig tot diep.

Oorzaken omvatten mechanisch letsel (snijwonden, stoten), chemische blootstelling, thermische schade (verbranding, bevriezing), straling, ischemie (gebrekkige doorbloeding) en infecties of ontstekingsprocessen.

De schade ontstaat via celbeschadiging, ontstekingsreacties en celdood (necrose of apoptose). Genezing kan leiden tot littekenvorming en, afhankelijk van het weefsel, tot langetermijnfunctieverlies.

Voorbeelden zijn huidwonden, schaafwonden, brandwonden, bevriezingsletsel, doorligwonden en na chirurgische ingrepen of intern weefselschade zoals bij een infarct.

Diagnostiek omvat evaluatie van de oorzaak en ernst, lichamelijk onderzoek en beeldvorming (röntgen, CT, MRI) en laboratoriumonderzoek. Behandeling bestaat uit wondzorg, reiniging en debredement van dood weefsel, wondverband en pijnstilling; bij infectie kunnen antibiotica nodig zijn; ernstige gevallen vragen om chirurgische reparatie of revalidatie.

Preventie richt zich op veiligheid, bescherming en juiste wondzorg; beheersen van onderliggende aandoeningen zoals diabetes en voedingstoestand ondersteunt genezing. Prognose hangt af van het type weefsel, de doorbloeding, leeftijd en comorbiditeiten; mogelijke complicaties zijn littekenvorming, functieverlies en chronische pijn.