voedingstoestand

Voedingstoestand verwijst naar de balans tussen de inname van voeding en voedingsstoffen en hun opname, verbruik en verlies in het lichaam. Het geeft aan in hoeverre iemands voeding voldoet aan de behoefte voor onderhoud, groei en functioneren. Een slechte voedingstoestand kan leiden tot ondervoeding, tekorten aan micronutriënten of overgewicht. De voedingstoestand kan op individueel niveau worden beoordeeld en op populatieniveau in epidemiologisch onderzoek.

De beoordeling van de voedingstoestand omvat verschillende dimensies: antropometrie (gewicht, lengte, BMI, mid-upper arm circumference, huidplooidikte), biochemische markers (zoals serumalbumine, prealbumine, ijzerstatus, folaat en andere vitaminen, CRP ter interpretatie bij ontstekingsactiviteit), klinische signalen (spiermassa, wondgenezing, haar- en nagelveranderingen) en voedingsanamnese/dietinname (calorie- en eiwitinname, eetpatroon). Instrumenten voor screening en diagnostiek zijn onder meer SGA (Subjective Global Assessment), MNA (Mini Nutritional Assessment) en MUST, en de GLIM-criteria voor malnutriatie, die ondervoeding koppelen aan gewichtsverlies, lage BMI en/of gereduceerde spiermassa in combinatie met etiologische factoren.

Waarom de voedingstoestand belangrijk is: een verstoorde voedingstoestand gaat samen met een hogere kans op complicaties, slechtere wondgenezing, hogere infectierisico, langere opnameduur en toenemende mortaliteit. Achtergronden variëren van ziekte en verminderde opname bij ouderen tot voedselonzekerheid in lage-inkomenslanden en overvoeding bij andere bevolkingsgroepen.

Behandeling en monitoring: interventies richten zich op voedingszorg en, indien nodig, voedingsondersteuning (voedingssupplementen, versterkte voeding, enterale of parenterale voeding) en behandeling van onderliggende aandoeningen. Regelmatige screening en follow-up zijn aanbevolen om tijdig bij te sturen en zo de voedingstoestand te verbeteren.