Verbindingsstrings

Een verbindingsstring, ook wel verbindingsreeks genoemd, is een tekenreeks die door een toepassing wordt gebruikt om een connectie te maken met een gegevensbron, zoals een database of een externe service. In de string worden doorgaans de verbindingslocatie, de doelbron en de authenticatie- en verbindingsopties gespecificeerd.

De structuur verschilt per technologie, maar veel drivers hanteren sleutel=waarde-paren die van elkaar worden gescheiden door puntkomma's. Sommige systemen gebruiken daarnaast of in plaats daarvan een URI-achtige vorm waarin onderdelen zoals host, database en opties direct in de URL staan.

Een verbindingsstring bevat meestal host of server, database, gebruiker, wachtwoord en poort, plus opties zoals tijdslimiet en encryptie. Voor SQL Server: “Server=myServer;Database=myDB;User Id=user;Password=pass”; of met geïntegreerde beveiliging: “Server=myServer;Database=myDB;Trusted_Connection=True;”. Voor PostgreSQL: “Host=localhost;Database=myDB;Username=user;Password=pass;Port=5432”. Voor MySQL: “Server=localhost;Database=myDB;User=root;Password=pass;”. Voor MongoDB: “mongodb://user:pass@host:27017/db”. Voor ODBC: “DSN=DataSourceName;UID=user;PWD=pass”.

Toepassingen slaan verbindingsstrings vaak op in configuratiebestanden of omgevingsvariabelen en geven ze door aan de data access layer. Voor beveiliging is het aanbevolen wachtwoorden niet hardcoded op te nemen, gebruik te maken van secret management, en encryptie bij opslag en transport; waar mogelijk kan authenticatie via geïntegreerde beveiliging (of tokens) worden toegepast.

Beveiligings- en validatiemaatregelen zijn belangrijk: let op speciale tekens in waarden zoals ; of =; gebruik escaping of specifieke formatregels per driver; test verbindingen met de juiste hulpmiddelen en constraints om syntaxisfouten te voorkomen. Zie ook: data-toegang, databaseconnectie.