verbindingsstring

Een verbindingsstring is een tekstuele configuratie die door een toepassing wordt gebruikt om een verbinding tot stand te brengen met een data- of servicesbron, zoals een relationele database. De string bevat informatie over de gebruikte driver of provider, de locatie van de bron, en optionele instellingen die de verbinding en het gedrag ervan bepalen. Verbindingsstrings worden in veel programmeertalen en gegevensbronnen ondersteund, waaronder .NET, JDBC, ODBC, Python-bibliotheken en databaseklanten.

De inhoud en syntax van een verbindingsstring hangen af van de gebruikte provider en het database-systeem. Typische componenten zijn de data source of serveradres, de database (of initial catalog), en de authenticatiemethode. Mogelijke opties zijn gebruikersnaam en wachtwoord, geïntegreerde beveiliging (bijvoorbeeld Windows-authenticatie), poort, time-out, encryptie en vertrouwen van certificaten, en instellingen voor connect pooling of applicatienaam. Voor SQL Server gebruiken verbindingsstrings vaak opties zoals Server/Database, Integrated Security of User Id en Password. Voor MySQL en PostgreSQL verschillen de sleuteltermen maar dienen dezelfde doelen.

Best practices omvatten het vermijden van gevoelige informatie in harde codering, het gebruik van configuratiebestanden of omgevingsvariabelen, en het beperken van toegangsrechten. Het geheimhouden van wachtwoorden, het inschakelen van encryptie waar mogelijk, en het regelmatig beheren van toegang zijn aanbevolen. Verbindingsstrings kunnen ook parameters bevatten die veilig kunnen worden doorgegeven vanuit applicatiecode zonder fouten te veroorzaken of kwetsbaar te worden voor SQL-injectie.

Voorbeelden:

SQL Server: Server=myServer;Database=myDB;Integrated Security=true;

MySQL: Server=myServer;Port=3306;Database=myDB;Uid=myUser;Pwd=myPass;

PostgreSQL: Host=myServer;Port=5432;Database=myDB;User Id=myUser;Password=myPass.

---