Valongevallen

Valongevallen zijn ongevallen die ontstaan door een val van hoogte of door plotseling verlies van balans, waardoor iemand op een lagere ondergrond terechtkomt. Ze komen zowel op de werkplek als thuis en in sport en recreatie voor en kunnen variëren van lichte verwondingen tot ernstig letsel of overlijden.

Veelvoorkomende omstandigheden zijn werken op hoogte (daken, steigers, ladders), werken bij onveilige randen, onderhoud aan gebouwen, maar ook valpartijen op trappen of bij het tillen en verplaatsen van zware voorwerpen. Oorzaken bestaan uit ontbrekende of onvoldoende functionerende valbeveiliging, onveilige ladders, gladde of rommelige oppervlakken, beperkt zicht, vermoeidheid en tijdsdruk.

Gevolgen kunnen onder meer bestaan uit fracturen, hoofd- en hersenletsel, rugletsel en letsel aan armen en benen. Ernstige valongevallen leiden vaak tot langdurige ziekenhuisopnames, blijvende beperkingen en aanzienlijke sociaal-economische gevolgen voor betrokkenen en organisaties, zoals verminderde productiviteit en hoge kosten.

Preventie volgt de hiërarchie van veiligheidsmaatregelen: elimineren of vervangen van het valrisico waar mogelijk; technische maatregelen zoals valbeveiliging (hekwerk, leuningen, vanglijnen en verankeringen) en valnetten; organisatorische maatregelen zoals werkplanning, instructie en toezicht; en waar nodig persoonlijke beschermingsmiddelen zoals een harnas en valstop. Werkgevers dienen risicobeoordelingen uit te voeren, adequate procedures te waarborgen en regelmatig onderhoud van valbeveiligingssystemen te verzorgen.

Zie ook: arbeidsveiligheid, valbeveiliging, werken op hoogte.