Transpiratieaftrek

Transpiratieaftrek is een term uit de Nederlandse fiscale en agrarische context die verwijst naar een aftrekpost op de winstbelasting voor investeringen die gericht zijn op het verminderen van transpiration (waterverlies door planten) en daarmee op water- en energiebesparing in de glastuinbouw. Het begrip komt vooral voor in sectorale beleidskundige passages en in oudere fiscale literatuur over prikkels voor duurzame bedrijfsvoering.

Doel en toepassing

Het doel van transpiratieaftrek is ondernemers te stimuleren om klimaatbeheersing, irrigatie en andere maatregelen die verdamping beperken, te investeren in glastuinbouw. De aftrek levert een vermindering op de belastbare winst op, waardoor de netto-heffing omlaag gaat. De exacte regels en voorwaarden konden in de loop der jaren variëren, afhankelijk van wetswijzigingen en beleidskaders.

Berekening en administratie

In algemene zin wordt de aftrek berekend als een bepaald percentage van de in aanmerking komende kosten of investeringen die direct te maken hebben met transpiratievermindering. Belastingplichtigen voeren de aftrek via de aangifte inkomstenbelasting of vennootschapsbelasting, onderbouwen met facturen, projectplannen en overige vereiste documentatie, en kunnen de aftrek onder de juiste omstandigheden toepassen in hun fiscale berekening.

Huidige positie en relatie met andere regelingen

Tegenwoordig staat transpiratieaftrek minder prominent centraal dan vroeger. In de praktijk geldt dat instrumenten zoals de Energie-investeringsaftrek (EIA) en de MIA/VAMIL-regelingen de bredere stimulansen voor duurzame investeringen omvatten. Het bestaan en de toepassing van transpiratieaftrek kunnen per jaar variëren en zijn afhankelijk van de fiscale wet- en regelgeving.

Zie ook: belastingprikkels in de glastuinbouw, EIA, MIA/VAMIL, fiscale aftrekposten.