Trajectmetingen

Trajectmetingen is het proces waarbij de positie van een bewegend object als functie van tijd wordt bepaald, zodat uit deze gegevens de beweging kan worden geanalyseerd. Doeleinden zijn onder meer het bepalen van snelheid en versnelling, het toetsen van bewegingsmodellen en het evalueren van systemen waarin beweging een rol speelt.

Methoden voor trajectmetingen variëren naar toepassing en bereik. Een belangrijke algemeen gebruikte methode is optische tracking met meerdere camera’s (fotogrammetrie of stereovisie), waarbij objecten of markerpunten in 3D worden gereconstrueerd. Zowel markergebaseerde als markerloze systemen komen voor. Andere veelgebruikte technieken zijn laserscanning en laser trackers voor nauwkeurige afstandsmetingen, evenals radar en LiDAR voor langeafstands- of snelle trajecten. In situaties met grote locaties of lange tijdsperiodes kan ook GNSS/GPS worden toegepast. Voor sport, industrie en robotica worden vaak gecombineerde sensoren gebruikt, waaronder inertiële meeteenheden (IMU’s) om beweging in combinatie met visuele data te volgen.

Voor snelle of veeleisende metingen zijn speciale technieken beschikbaar, zoals hoge-snelheidscamera’s, stroboverlichting en streak cameras, en tijdsgecodeerde systemen die nauwkeurige timestamping garanderen. De verkregen ruwe positiegegevens vereisen vaak datareductie en kalibratie, waaronder lenscorrecties, sensorfusie en synchronisatie van apparaten.

Toepassingen van trajectmetingen zijn breed: sportanalyse, bewegingsonderzoek en biomechanica, robotica en automatische besturing, verkeersveiligheid en automobiliteitsonderzoek, en fundamenteel onderzoek in natuur- en deeltjesfysica waar de beweging van deeltjes in detectors wordt gevolgd.