Tracergasmetingen

Tracergasmetingen verwijzen naar het meten van een tracer gas in lucht om stromingspatronen, menging en lekkages vast te stellen. Het doel is inzicht te krijgen in ventilatie, isolatie en de verdeling van verontreinigingen, bijvoorbeeld in gebouwen, tunnels, industriële installaties en in milieuonderzoek.

Veelgebruikte tracer gases zijn inert en goed detecteerbaar. Voor lekdetectie worden vaak SF6 en helium ingezet, maar vanwege klimaat- en veiligheidsbeperkingen worden tegenwoordig ook alternatieven gebruikt. In onderzoeks- en bouwkundige toepassingen kan ook kooldioxide of speciaal samengestelde gasmengsels worden gebruikt. Metingen gebeuren met draagbare gasdetectors (elektrochemische sensoren, fotoionisatie- of infraroodsensoren) en met laboratoriuminstrumenten zoals gaschromatografie of massaspectrometrie. Voor veldmetingen worden diverse technieken toegepast, zoals het introduceren van een bekend volume tracer gas en het volgen van de concentratie in verschillende ruimten, of decaysmetingen om de ventilatiesnelheid te bepalen.

Toepassingen omvatten ventilatie- en lekcontrole in gebouwen, beheer van cleanrooms en industriële installaties, en studies naar luchtkwaliteit en luchtstromen in diverse omgevingen. Uit de meetresultaten kunnen parameters zoals de luchtverversingssnelheid (air changes per hour), verwijderingssnelheden en ruimtelijke verdelingspatronen worden afgeleid. Veiligheid en milieu zijn belangrijke overwegingen: tracer gases moeten veilig voor personen zijn en het milieu zo min mogelijk belasten; SF6 krijgt toenemende restricties. Er bestaan normen en methoden, zoals ASTM E741, voor het bepalen van luchtverversing in gebouwen. Beperkingen zijn onder meer achtergrondconcentraties, sensorcalibratie en weersinvloeden, die de interpretatie beïnvloeden.