Home

fotoionisatie

Fotoionisatie is het proces waarbij een atoom of molecuul een foton absorbeert en daardoor een elektron uit het systeem verwijdert. Het is een fundamenteel proces in de fysica en chemie en speelt een rol in laboratoriumexperimenten, de atmosfeer en astrofysische omgevingen.

Bij enkelvoudige fotoionisatie moet de fotonenergie hν groter zijn dan de ionisatie-energie I van het onderzochte

In moleculen kan fotoionisatie leiden tot fragmentatie, en bij inner-shell fotoionisatie volgt vaak een Auger-afvallingsproces. In

Astrofysisch speelt fotoionisatie een centrale rol bij de vorming en fysica van H II-regio’s en van de

Experimenteel worden fotoionisatiekruissecties bepaald met synchrotron- of laserlicht, vaak in combinatie met foto-elektron-spectroscopie. Theoretisch wordt het

elektron.
De
kinetische
energie
van
het
uitgeputte
elektron
is
dan
Ekin
=
hν
-
I.
De
ionisatiekruissectie
varieert
met
energie
en
elektronconfiguratie;
nabij
de
drempel
kunnen
resonanties
optreden
via
autoioniserende
toestanden.
sterke
elektrische
velden
kan
multiphoton-ionisatie
optreden,
waarbij
meerdere
fotonen
nodig
zijn
om
een
elektron
vrij
te
maken.
interstellaire
en
intergalactische
media,
waar
ultraviolet
straling
van
hete
sterren
delen
van
het
gas
ioniseert.
De
ionisatiegraad
en
de
emissie-eigenschappen
hangen
af
van
het
stralingsveld
en
van
de
ionisatiekruissecties.
proces
beschreven
met
kwantummechanische
berekeningen,
meestal
onder
de
dipool­benadering,
en
in
sommige
regimes
ook
met
tijdafhankelijke
aspecten
van
de
Schrödinger-vergelijking.