Televisiesignaleringsnetwerken

Televisiesignaleringsnetwerken vormen de infrastructuur waarmee televisie-uitzendingen worden geproduceerd, gecodeerd, gedistribueerd en aan eindgebruikers beschikbaar gesteld. Ze verbinden omroepen, producenten en netwerkaanbieders en bestrijken zowel traditionele als moderne distributiekanalen.

Een typisch netwerk bestaat uit productiestudio's en een hoofdnetcentrum (headend) waar signalen worden gecodeerd, gesynchroniseerd en samengebracht voor verspreiding. Van hieruit worden de signalen via verschillende mediasystemen verder verzonden.

De distributie vindt plaats over terrestrische netwerken (DVB-T/T2), kabelnetwerken (DVB-C), satellietnetwerken (DVB-S/S2) en IP-gebaseerde netwerken zoals IPTV en OTT-diensten. Televisiesignalen kunnen worden gecodeerd en gecomprimeerd met MPEG-2, MPEG-4/AVC of HEVC en in transportstromen gemultiplexed in MPEG-TS.

Signaling en metadata worden via service-informatie en elektronische programmagids (EPG) doorgegeven. Dit omvat DVB-SI-structuren of ATSC PSIP en koppeling met CA/CAS-systemen voor beveiligde toegang. Het geheel vereist synchronisatie en controle van tijd, kanaal-ID’s en uitzendschema’s.

Regulering van frequenties en licenties beheert spectrumtoewijzing, terwijl netwerken compatibiliteit en interconnectie met distributeurs waarborgen. Antennes, repeaters en headends spelen een rol bij ontvangstbereik en signaalkwaliteit.

In de afgelopen decennia is de trend richting IP-gebaseerde distributie en hybride modellen toegenomen, met cloud-playout, streaming en virtualisatie van playout- en headend-activiteiten.