Systeemtesten

Systeemtesten, ook wel systeemtest genoemd, is een niveau van softwaretesten waarbij het volledige, geïntegreerde systeem wordt geverifieerd tegen de opgave en verwachtingen. Het doel is te controleren of alle componenten samenwerken zoals bedoeld en of het systeem aan de gestelde eisen voldoet in een realistische omgeving. Systeemtesten wordt doorgaans uitgevoerd nadat een systeem is geïntegreerd en voegt de functionaliteit van de eindtoepassing als geheel toe aan de testscope.

Tijdens systeemtesten wordt zowel functionele als niet-functionele testing uitgevoerd, waaronder end-to-end-functies, prestatie, betrouwbaarheid, beveiliging en gebruikservaring. Ook interfaces met externe systemen, hardware of netwerken worden getest. Het testwerk simuleert realistische scenarios, met echte data waar toegestaan, en behandelt foutafhandeling en recoverability.

Proces en artefacten omvatten planning, ontwerp en uitvoering van tests; testomgevingen en testgegevens; defectregistratie en rapportage; evaluatie tegen acceptatiecriteria en exitcriteria. De resultaten bepalen of het systeem klaar is voor acceptatietesten of live-productie.

Relatie en onderscheid: systeemtesten verschilt van unit- en integratietesten doordat het systeem als geheel wordt beoordeeld, in tegenstelling tot losse componenten. Het ligt meestal tussen integratietesten en acceptatietesten in de testlevenscyclus. Voordelen: vroegtijdige detectie van integratieproblemen en kwaliteitsrisico's; nadelen: complexiteit van omgevingen en reproducibiliteit van tests.