Studiedomeinen

Studiedomeinen, ook wel studie-domeinen genoemd, is een term die vooral in het hoger onderwijs wordt gebruikt om brede kennisdomeinen aan te duiden waaruit een studieprogramma is opgebouwd. Een studiedomein vertegenwoordigt een samenhangende verzameling kennis, vaardigheden en houdingen die studenten binnen een bepaald deel van het curriculum verwerven. Door studiedomeinen te definiëren, wordt het onderwijs doelgerichter en kunnen leerdoelen en beoordelingscriteria beter worden afgestemd op de gewenste kwalificatie.

In veel programma's bestaan studiedomeinen uit kern- en aanvullende domeinen. Kern-domeinen bevatten de basiskennis die iedereen binnen de opleiding moet bezitten; aanvullende of specialisatie-domeinen bieden ruimte voor verdieping en keuzevrijheid. Per domein worden leerdoelen, relevante vakken en opdrachten vastgesteld, en vaak is er een koppeling met competenties of beroepsprofielen die door de opleiding worden nagestreefd. Het geheel moet passen binnen nationale of regionale kwaliteitskaders en het Bologna-model van diploma-structuren.

Voorbeelden van veelvoorkomende studiedomeinen zijn natuurwetenschappen en technologie, sociale en menswetenschappen, en geesteswetenschappen, die samen brede professionele en onderzoeksvaardigheden ontwikkelen. In een curriculum kunnen studiedomeinen ook interdisciplinair zijn, waarbij een project of practicum meerdere domeinen combineert.

Sommige critici wijzen op de noodzaak van flexibiliteit en voorkomen van overmatige fragmentatie van kennis, terwijl voorstanders pleiten voor duidelijke leeruitkomsten en betere studiebegeleiding. Zie ook: curriculumontwerp, competentiebeleid en accreditatie.