Home

Streptococcussoorten

Streptokokken zijn een verzamelnaam voor een groep gram-positieve cocci die meestal in lange ketens voorkomen en facultatief anaerobe eigenschappen hebben. Ze zijn overwegend catalase-negatief. Classificatie gebeurt langs twee lijnen: de Lancefield-groepen, gebaseerd op koolhydraatgehaltes in de celwand (groepen A, B, C, enzovoort), en de groeirichting op bloedagarkolonies die alpha-, beta- of gamma-hemolyse tonen. Deze kenmerken helpen bij identificatie en klinische inschatting.

Belangrijke menselijke soorten zijn: Streptococcus pyogenes (groep A), oorzaak van keelpijn, impetigo, cellulitis en complicaties zoals

Diagnose en behandeling: Op bloedagar verschijnen kolonies met typerende hemolyse; optochine-sensitiviteit en bile-solubility helpen S. pneumoniae

Epidemiologie en preventie: Streptokokken maken deel uit van de normale flora van keel en mond, maar sommige

reuma
en
scarlatina;
Streptococcus
agalactiae
(groep
B),
een
belangrijke
oorzaak
van
neonatale
sepsis
en
meningitis;
Streptococcus
pneumoniae
(pneumokok),
een
vooraanstaande
oorzaak
van
pneumonie,
meningitis
en
oorontstekingen;
viridans-streptokokken
zoals
S.
mutans,
onderdeel
van
de
orale
flora
en
bij
predispositie
betrokken
bij
endocarditis;
overige
soorten
zoals
Streptococcus
suis
(dieren)
en
S.
thermophilus
(veel
toegepast
in
yoghurt
en
kaas)
zijn
minder
pathogeen,
maar
relevant
in
voeding
en
diergeneeskunde.
te
onderscheiden;
groep
A-streptokken
zijn
doorgaans
bacitracinegevoelig;
CAMP-test
is
positief
bij
S.
agalactiae.
Behandeling
gebeurt
meestal
met
penicilline
of
verwante
antibiotica,
maar
pneumokokkenstammen
kunnen
penicilline-resistent
zijn,
waardoor
gevoeligheidsbepaling
vereist
is.
soorten
veroorzaken
ziekte.
Vaccinatie
tegen
pneumokokken
heeft
de
incidentie
van
pneumonie,
meningitis
en
bacteriëmie
verminderd.
Intrapartale
antibiotische
profylaxe
bij
GBS-dragerschap
verlaagt
neonatale
infecties.
Goede
hygiëne
en
vroege
diagnose
zijn
cruciaal
bij
de
beheersing
van
streptokokkeninfecties.