Spierglycogeenconcentraties

Spierglycogeenconcentraties verwijzen naar de hoeveelheid glycogeen die is opgeslagen in skeletspierweefsel. Glycogeen is een opgebouwd polysacharide van glucose en fungeert als de belangrijkste snelle brandstofbron tijdens spierarbeid, vooral bij hoge intensiteit. De concentratie kan worden uitgedrukt in mmol glucose-equivalent per kilogram droog spierweefsel of als een percentage van het droge gewicht van de spier.

Concentraties variëren sterk tussen individuen en spieren en worden beïnvloed door factoren zoals trainingsstatus, voeding en recente activiteit. Regelmatige duursporttraining kan de opslagcapaciteit van glycogeen vergroten, terwijl perioden met weinig koolhydraten de voorraad verlagen. Tijdens langdurige of intensieve inspanning worden glycogeenmoleculen versneld afgebroken; na training herstelt de voorraad door koolhydraatrijke voeding en insulinegestuurde synthese, vooral in de eerste 24 uur.

Metingen vinden meestal plaats via spierbiopsie met enzymatische analyse of chemische omzetting. Alternatieve niet-invasieve methoden bestaan, zoals 1H-magnetische-resonantie-spectroscopie (1H-MRS) die glycogeenconcentraties in levende weefsels kan schatten.

In de sportgeneeskunde is de toestand van spierglycogeenconcentraties relevant voor prestaties en trainingsplanning; lagere voorraad kan leiden tot verminderde capaciteit bij hoge intensiteit. In klinische contexten kunnen afwijkingen in spierglycogeenconcentraties voorkomen bij glycogeenstapelingsstoornissen of metabole aandoeningen.