Spieractiviteiten

Spieractiviteiten verwijzen naar alle processen waarbij spieren samentrekken en ontspannen om beweging, houding en stabiliteit mogelijk te maken. Ze omvatten ook reflexmatige en automatische contracties die vitale functies ondersteunen, zoals ademhaling en het behoud van postuur.

Spieractiviteit ontstaat wanneer zenuwimpulsen vanuit motorische neuronen via motorische eenheden de spiervezels bereiken. De neurotransmitter acetylcholine overbrengt de prikkel aan de plasmalemma, wat leidt tot calciumafgifte uit het sarcoplasmatisch reticulum en interactie van actine- en myosinefilamenten, waardoor samentrekking optreedt. De kracht hangt af van het aantal geactiveerde motorische eenheden, de frequentie van activatie en de coördinatie. Energiekost wordt geleverd door verschillende systemen: directe creatinefosfaatvoorziening, anaerobe glycolyse en langdurige aerobe stofwisseling.

De belangrijkste typen contracties zijn concentrische contracties (de spier trekt samen en verkort), excentrische contracties (de spier verlengt terwijl hij weerstand biedt) en isometrische contracties (de spierlengte blijft constant). Spieractiviteit kan worden gemeten met elektro-myoografie (EMG); kracht en prestatie worden vaak beoordeeld met dynamometers of functionele testen.

Spieractiviteiten zijn cruciaal voor bewegen en houding en spelen een rol bij ademhaling en circulatie. Regelmatige activiteit bevordert spierkracht, uithoudingsvermogen en botgezondheid, ondersteunt metabolische gezondheid en kan mentale welbevinden verbeteren. Bij veroudering of ziekte kan spieractiviteit afnemen, waardoor training, revalidatie en voldoende rust belangrijk blijven.