Spasticiteitsbehandeling

Spasticiteitsbehandeling verwijst naar de verschillende benaderingen om spasticiteit te verminderen of te beheersen, een aandoening gekenmerkt door verhoogde spierspanning en stijfheid, vaak veroorzaakt door schade aan het centrale zenuwstelsel, zoals bij multiple sclerose, een hersenletsel of een ruggenmergletsel. Het doel van de behandeling is om de symptomen te verlichten, pijn te verminderen, de mobiliteit te verbeteren en de algehele kwaliteit van leven te optimaliseren.

De behandeling van spasticiteit omvat meestal een combinatie van medicatie, fysiotherapie en andere interventies. Medicijnen zoals baclofen, tizanidine en dantrolen worden vaak voorgeschreven om de spierspanning te ontspannen. Baclofen kan oraal worden ingenomen of via een pomp onder de huid worden toegediend, wat een langdurige en gecontroleerde afgifte biedt. Botulinumtoxin (Botox) wordt ook lokaal toegediend om specifieke spieren te ontspannen, met een effect dat enkele maanden aanhoudt.

Fysiotherapie en ergotherapie spelen een cruciale rol in het behoud van mobiliteit en het voorkomen van secundaire problemen zoals contracturen. Fysiotherapeuten ontwikkelen vaak een persoonlijk revalidatieplan dat bestaat uit oefeningen, strekoefeningen en technieken zoals spierstimulatie. In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn, zoals een selectieve dorsale rhizotomie of spierverlengingen, om ernstige spasticiteit te behandelen.

Naast medische behandelingen kunnen hulpmiddelen zoals orthesen (buitenste ondersteuningen) en rolstoelen de dagelijkse activiteiten vergemakkelijken. Een multidisciplinaire aanpak, met input van artsen, fysiotherapeuten, ergotherapeuten en psychologen, is vaak het meest effectief om spasticiteit te beheersen en de levenskwaliteit te verbeteren.