Sequentiediagrammen

Sequentiediagrammen, ook wel sequence-diagrammen genoemd, zijn een type UML-diagram dat de interacties tussen objecten of componenten in een systeem in de tijd weergeeft. Ze tonen welke berichten er tussen actoren en objecten worden uitgewisseld en in welke volgorde dit gebeurt, zodat een scenario of use case inzichtelijk wordt.

Een sequentiediagram bevat doorgaans objecten of actoren die als kolomkoppen horizontaal staan. Tijd loopt van boven naar beneden. Elke lifeline (levenslijn) neemt een object of component voorstelt en wordt vaak weergegeven als een verticale streep met een label. Berichten tussen lifines worden als pijlen weergegeven; een bericht kan een directe oproep of een terugkeer aangeven. Synchronous berichten worden vaak als solide lijnen weergegeven, terwijl terugmeldingen als gestippelde lijnen kunnen voorkomen. Een activatiebalk op een lifeline geeft aan dat het object een operatie uitvoert. Zelf‑aanroepen en berichtketens kunnen met meerdere berichten worden weergegeven.

Notatie voor de complexere delen omvat gecombineerde fragmenten. Voorbeelden zijn alt (alternatieve stroken met een conditieguard), loop (lussen met een herhalingsconditie), opt (optionele paden) en par (parallelle ontvangst van berichten). Guards worden tussen vierkante haken bij de frag ment geplaatst, bijvoorbeeld [conditie].

Sequentiediagrammen worden gebruikt om interacties in beeld te brengen tijdens requirementsanalyse, ontwerp en evaluatie van systemen. Ze helpen bij het verduidelijken van communicatiepatronen, API‑gedrag en protocolstromen tussen klant en server of tussen verschillende softwarecomponenten. Ze sluiten aan bij UML‑standaarden en worden breed ondersteund door modelleringstools.