Sclerenchymgeweben

Sclerenchymgeweben zijn een type plantenweefsel dat bestaat uit sclerenchymcellen. Deze cellen kenmerken zich door verdikte, lignine-rijke wanden, waardoor het weefsel stevig en stug wordt. Bij rijping zijn de sclerenchymcellen meestal stervend, waardoor het weefsel weinig tot geen actief metabolisme meer vertoont maar wel structuur biedt.

Sclerenchymgeweben onderscheiden zich in twee hoofdtypen: sclereïden en sclerenchymvezels. Sclereïden zijn korte, onregelmatig gevormde cellen die voorkomen in zaden, fruit en de buitenlagen van plantenresten, en dragen bij aan harde textuur en mechanische sterkte. Sclerenchymvezels zijn langgerekte cellen die bundels en beschermende lagen rondom vaten vormen, en leveren langdurige mechanische ondersteuning aan stengels, bladeren en hout.

Locatie en functie zijn nauw met elkaar verbonden: sclerenchymgeweben komen veel voor rondom vaatbundels in stengels en bladeren, in de schors en in fruit- en zaadbeschermende lagen. De primaire functie is mechanische ondersteuning en bescherming tegen mechanische belasting en externe schade. In tegenstelling tot parenchymcellen, die vaak levend en metabool actief zijn, blijven sclerenchymcellen meestal sterven bij rijpheid, waardoor ze een hard, rigide skelet vormen dat de plant stabiliteit en duurzaamheid biedt. Door hun structurele aard spelen sclerenchymgeweben een cruciale rol in de fysieke integriteit van planten.