Ruilgoed

Ruilgoed zijn goederen of diensten die rechtstreeks worden uitgewisseld in een ruilhandel, zonder gebruik te maken van geld als tussenpersoon. In zo’n transactie stemmen de deelnemers de ruilwaarde en wat geleverd wordt op elkaar af, zodat beide partijen een bevredigende ruil ontvangen. Ruilgoed kan bestaan uit tastbare producten zoals landbouwproducten, machines of bouwmaterialen, maar ook uit immateriële zaken zoals diensten of arbeid.

Historisch gezien was ruilhandel de voornaamste vorm van handel in veel samenlevingen; geld werd pas later gebruikt om waarden te meten en transacties te vergemakkelijken. In de moderne economie bestaan er nog altijd ruilsystemen, vaak georganiseerd via platforms die goederen- of dienstwaardes in credits bijhouden, of via tijdbanken waar deelnemers uren arbeid ruilen.

Kenmerken en varianten: directe barter houdt in dat twee partijen goederen direct ruilen, terwijl sommige systemen credits of certificaten gebruiken die als ruilmiddel fungeren. Er bestaan ook tijdgebaseerde ruilsystemen waarbij de sociaal gelegde tijd van deelnemers wordt omgezet in ruilbare “tijd”

Voordelen en nadelen: ruilgoed kan waarde creëren bij overschotten en in situaties waarin contant geld schaars is, en kan lokale economische relaties versterken. Nadelen zijn onder meer moeilijke waardebepaling, gebrek aan liquiditeit, hogere transactiekosten en administratieve aspecten. Ook kunnen zowel particulieren als bedrijven moeite hebben met het vinden van een passende ruilpartner.

Fiscaal en juridisch: in veel landen wordt de marktwaarde van geruilde goederen of diensten gezien als inkomen of omzet, wat belasting- en verslagleggingplicht met zich meebrengt en regels voor waardering en documentatie vereist.

Zie ook: ruilhandel, barternetwerk, tijdbank.