Replenishmentstrategieën

Replenishmentstrategieën zijn beleidslijnen en praktijken voor het tijdig en kosteneffectief aanvullen van voorraden. Ze bepalen wanneer en hoeveel voorraad wordt besteld of aangevuld om aan de verwachte vraag te voldoen, rekening houdend met levertijden, vraagvariabiliteit en de kosten van voorraadbezit. Deze strategieën worden toegepast in detailhandel, productie en logistiek en dragen bij aan servicegraad en operationele efficiëntie.

Veelgebruikte benaderingen zijn onder meer:

- Continu bestelbeleid met vaste bestelhoeveelheid (Q-systeem): de voorraadpositie wordt continu gemonitord; wanneer deze de reorder point R bereikt, wordt een order geplaatst voor een vaste hoeveelheid Q. Veiligheidsvoorraad verkleint het risico op stockouts.

- Periodiek bestelbeleid (P-systeem): op vaste tijdstippen wordt de voorraad beoordeeld en een order geplaatst om tot een doelniveau S of tot een maximumniveau te komen.

- Just-in-Time en Kanban: streven naar minimale voorraden door nauwe afstemming met leveranciers en productieprocessen; Kanban-signalen geven aan wanneer bij te vullen.

- Vendor-Managed Inventory (VMI): leveranciers nemen de verantwoordelijkheid voor het aanvullen van de voorraad bij de klant op basis van gedeelde data en afspraken.

- Vraaggestuurde en risico-gebaseerde aanpakken: forecasting, veiligheidsvoorraad, servicegraaddoelstellingen en kostenoptimalisatie spelen een centrale rol.

Implementatie en overwegingen: factoren zoals leveringsduur, leverbetrouwbaarheid, vraagvariabiliteit, de kosten van voorraad, servicegraaddoelstellingen en IT-ondersteuning voor data-analyse bepalen welke strategie het meest geschikt is. Het kiezen van een balans tussen lagere voorraadkosten en het voorkomen van stockouts is essentieel.

Effecten: verbeterde beschikbaarheid en lagere kosten bij goed afgestelde strategieën, maar risico’s blijven bestaan bij sterke vraagveranderingen of afhankelijkheid van leveranciers.