Reclamekaarten

Reclamekaarten, of reclamekaartjes, zijn kleine kaarten die in de negentiende en vroege twintigste eeuw door bedrijven werden verspreid als promotiemateriaal. Ze bevatten meestal een afbeelding of ontwerp met een bedrijfslogo en een advertentieboodschap voor een product of dienst. De kaartjes varieerden in formaat en druktechniek; veel kaarten maakten gebruik van lithografie of chromolithografie en presenteerden kleurrijke illustraties, vaak met figuren, landschappen of productafbeeldingen.

Doel en gebruik: Reclamekaarten fungeerden als goedkope en visueel aantrekkelijke middelen om merkbekendheid te vergroten en klanten aan te trekken. Ze konden gratis worden meegegeven in winkels, bij leveringen, of als onderdeel van tijdschrift- of krantendistributie. Sommige kaarten dienden ook als coupons of bevatten kortlopende aanbiedingen.

Historische context: De grootste verspreiding vond plaats in de tweede helft van de negentiende eeuw en het begin van de twintigste eeuw, toen reclame nog sterk afhankelijk was van fysiek promotiemateriaal en massamedia zoals tijdschriften beperkte alomtegenwoordigheid boden. In Nederland en België verschenen ze in talrijke varianten en behandelden vaak producten uit dranken, voeding, tabak, geneesmiddelen, reizen en consumentengoederen.

Betekenis en erfenis: Tegenwoordig zijn reclamekaarten vooral interessant voor historici en verzamelaars. Ze bieden inzicht in consumentencultuur, populaire iconografie, bedrijfsmerken en regionale reclamepraktijken uit een pre-moderne advertentiedictatuur. Catalogi, veilingen en museale collecties documenteren deze kaarten als cultureel en economisch erfgoed.