Reaalitalouden

Reaalitalouden, vaak aangeduid als de reële economie, verwijst naar het deel van de economie dat goederen en diensten voortbrengt. Het omvat productieactiviteiten in sectoren zoals landbouw, industrie en dienstverlening en wordt meestal gemeten met reële bbp-cijfers, waarbij prijsveranderingen worden weggefilterd.

Daartegenover staat de financiële economie, die banken, financiële markten en de waardering van activa omvat. Financiële stromingen en instrumenten kunnen de reële productie beïnvloeden, maar ze vormen op zichzelf geen productie van goederen en diensten.

Belangrijke indicatoren voor de real economy zijn onder meer het reële bbp, werkgelegenheid, productiviteit en inflatie. Reële bbp corrigeert voor prijsveranderingen en geeft zo een beeld van de groei van de productie. Groei in de real economy komt voort uit toename van productie en hoger wordende productiviteit, terwijl economische schokken kunnen leiden tot recessies.

Beleids- en externe factoren spelen een rol: de real economie wordt beïnvloed door de vraag in de economie (consumptie, investeringen, overheidsuitgaven) en door aanbiedingsfactoren zoals arbeid, kapitaal en technologie. Monetaire en fiscale politiek kunnen de activiteit in de reële economie stimuleren of afremmen. Open economieën ervaren ook invloed van buitenlandse vraag en wisselkoersen.

Samenvattend vormt de reële economie het fundament van werkgelegenheid en welvaart, en beleidsmakers richten zich op stabiele groei en productiviteitsverhoging in dit deel van de economie.