RFIDapparaten

RFIDapparaten zijn systemen die gebruikmaken van radiofrequentieidentificatie om objecten op afstand te identificeren en te volgen. Een RFID-systeem bestaat uit tags die aan objecten zijn bevestigd, lezers met daaraan bevestigde antennes en een IT-applicatielaag die de gelezen gegevens verwerkt. Er bestaan passieve tags zonder eigen stroombron en actieve tags met ingebouwde batterij; semi-passieve tags hebben wel een batterij maar gebruiken het RF-veld van de lezers om te communiceren.

Werking: een RFID-lezer zendt een radiosignaal uit via de antenne. Een passieve tag wekt energie uit dit veld op en zendt een respons terug. Een actieve tag heeft een eigen signaalbron en kan langere afstanden overbruggen. De data worden gecodeerd en verzonden met backscatter- of modulatietechnieken. Meerdere tags kunnen tegelijk worden gelezen dankzij anti-collision-technieken.

Frequenties en standaarden: RFID-systemen opereren in meerdere bands. Lage frequentie (LF) ongeveer 125 kHz geeft korte afstanden; hoge frequentie (HF) 13,56 MHz omvat typen zoals ISO/IEC 14443 en 15693. Ultra-hoge frequentie (UHF) 860–960 MHz omvat EPC Gen2/ISO 18000-63. De tags en lezers moeten op elkaar afgestemd zijn en vaak wordt onderscheid gemaakt tussen leesafstand en doorbraak bij materialen.

Toepassingen: logistiek en supply chain, voorraadbeheer en asset tracking, toegangssystemen en beveiligingscontroles, bibliotheken, transport en evenementen, en dierenregistratie. Voordelen zijn snelheid, robuustheid en de mogelijkheid tot bulklezing zonder direct contact. Nadelen zijn kosten, leesbaarheids- en interferentieproblemen bij metaal of vloeistoffen, en privacy- en beveiligingsrisico’s.

Ontwerp- en implementatieoverwegingen omvatten omgeving en materiaal, gewenste leesafstand, type tag, beveiligingsfeatures en kosten. RFIDapparaten worden ondersteund door internationale normen zoals ISO/IEC 14443, 15693 en 18000-6C, en privacy- en databeveiligingsrichtlijnen kunnen per regio verschillen.

---