RFIDsystemen

RFID-systemen (radio-frequency identification) gebruiken radiogolven om objecten te identificeren die zijn voorzien van RFID-tags. Een typisch systeem bestaat uit een tag met een chip en antenne, een lezer (reader) met antenne, een middleware en een back-end database of informatiesysteem.

Tagtypes en frequenties: tags kunnen passief zijn (geen eigen stroombron), actief of semi-passief. Frequente bands variëren van lage frequentie (LF, circa 125–134 kHz) tot hoge frequentie (HF, 13,56 MHz), ultra-high frequency (UHF, circa 860–960 MHz) tot microwave-banden; UHF biedt doorgaans langere leesafstanden maar is gevoeliger voor storingen door metaal of vloeistoffen.

Werking: passieve tags halen hun energie uit het energieveld van de lezer, waardoor geen batterij nodig is. De lezer zendt een signaal; de tag reageert met een unieke ID of sensordata. De gegevens worden door de lezer naar de middleware en uiteindelijk naar een back-end database gestuurd voor verwerking en opslag.

Toepassingen: logistiek en supply chain, voorraadbeheer, asset-tracking, toegangscontrole, bibliotheken en winkelketens, transport, reizigers- en evenementenbeheer en dierregistratie.

Voordelen en beperkingen: RFID maakt bulk lezen mogelijk, vereist geen zichtlijn en versnelt processen. Nadelen zijn onder meer kosten van tags en lezers, variabele leesafstanden, en gevoeligheid voor interferentie. Privacy- en beveiligingsrisico's omvatten skimming en cloning; maatregelen bestaan uit encryptie, authenticatie, en filters of blocking-tags.

Standaarden en regelgeving: ISO/IEC 14443, ISO/IEC 15693 en ISO/IEC 18000-1 tot -6, EPC-standaarden voor UHF, en reglementaire kaders zoals FCC/ETSI voor radiospectrum.

Toekomst: groeiende integratie met Internet of Things, NFC-compatibiliteit en verbeterde beveiliging. Ontwikkelingen richten zich op kleinere chips, betere sensoren en toepassingen in productie en logistiek.