Preconditie

Een preconditie is een voorwaarde die voldaan moet zijn voordat een bewerking, functie of algoritme kan worden uitgevoerd. Het vormt een deel van een contract tussen de aanroeper en de aangeroepen code.

In software engineering wordt een preconditie vaak als eis aan de invoer geformuleerd: de aanroeper garandeert dat deze voorwaarde waar is. Als de preconditie niet geldt, is het gedrag ongedefinieerd of kan een fout optreden. Precondities helpen bij het definiëren van wat verwacht wordt van de invoer en leveren grenzen voor correct gedrag op.

Voorbeelden zijn onder meer: een functie die het quotiënt van twee getallen berekent heeft als preconditie dat deler niet nul is; toegang tot een element van een lijst vereist dat de index tussen 0 en lengte-1 ligt. In combinatie met postcondities beschrijven precondities wat de voorafgaande staat vereist om het gewenste resultaat te garanderen. In lussituaties kan ook een invariant een constante basis bieden die tijdens de uitvoering behouden moet blijven.

Precondities staan vaak in relatie tot postcondities: de postconditie beschrijft wat waar zal zijn na uitvoering, onder de aanname dat de preconditie begon te gelden. In formele methoden wordt de preconditie gezien als een contractuele vereiste; het overtreden ervan levert vaak een fout op of undefined behavior.

Verificatie en praktijk omvatten runtime checks, compile-time typechecks, en formele specificaties of contracttalen zoals Design by Contract. Toepassingsgebieden zijn onder meer API-ontwerp, formele verificatie en veiligheidkritische software.