Platingrichtlijnen

Platingrichtlijnen zijn geformaliseerde procedures voor het aanbrengen van metallische coatings op onderdelen om eigenschappen zoals corrosiebestendigheid, slijtvastheid en esthetiek te verbeteren. Ze worden toegepast in diverse sectoren, waaronder de auto-industrie, elektronica, gereedschap en sieraden. Een typisch kader beschrijft fasen zoals oppervlaktevoorbereiding, depositie en eindcontrole.

Oppervlaktevoorbereiding omvat meestal ontvetten, reinigen en pre-activatie of voorbehandeling om hechting te bevorderen. De depositieprocessen kunnen elektrolytisch plaatsvinden (galvaniseren) of chemisch, en kennen veel gebruikte coatings zoals nikkel, chroom, tin, koper, zilver en goud. De exacte parameters—temperatuur van de baden, pH, stroming, stroomdichtheid en toevoegingen—worden vastgesteld in de richtlijnen en afgestemd op het materiaal en de gewenste coating.

Kwaliteit wordt bewaakt door metingen van dikte en uniformiteit (bijv. XRF of microscopische secties), hechtingstesten en visuele inspectie. Documentatie en traceerbaarheid zijn essentieel: batchnummers, procesparameters en inspectieresultaten worden vastgelegd en bewaard voor audits en klachtenafhandeling.

Milieu, veiligheid en duurzaamheid spelen een belangrijke rol: de richtlijnen geven aan hoe gevaarlijke stoffen worden beheerd, hoe afvoer en waterbehandeling plaatsvinden, en welke persoonlijke beschermingsmiddelen en ventilatie vereist zijn. Tot slot dienen platingrichtlijnen als basis voor continue verbetering en moeten ze regelmatig worden herzien op basis van procesgegevens en klant-eisen.