Ontstonden

Ontstonden is de verleden tijd van het Nederlandse werkwoord ontstaan, dat betekent ontstaan, beginnen te bestaan of ontstaan uit iets. Het wordt gebruikt wanneer meerdere dingen tegelijk in het bestaan of in het bestaan van een verschijnsel verschijnen. Bijvoorbeeld: De steden ontstonden langs de rivier. Nieuwe ideeën ontstonden uit de discussie.

Etymologie en verwante vormen: ontstaan is afgeleid van het prefix ont- gecombineerd met staan, met de betekenis ‘beginnen te bestaan’. Het woord heeft in het Nederlands een onregelmatige verleden tijd: enkelvoudig onderwerp gebruikt ontstond, meervoudig onderwerp gebruikt ontstonden. Het voltooid deelwoord is ontstaan en wordt met zijn of zijn gevormd: Er is/is er ontstaan. Voorbeelden: Er is een probleem ontstaan; Er zijn meerdere mogelijkheden ontstaan.

Grammaticale kenmerken: ontstonden is de verleden tijdsvorm die hoort bij meervoudige onderwerpen (zij/zijt/ze ontstonden) en bij formele meervoudsvormen zoals “jullie ontstonden.” De enkelvoudsvorm in de verleden tijd is ontstond. Het werkwoord blijft semantisch gericht op het proces van ontstaan of ontstaan uit iets.

Toepassingsgebied: ontstonden wordt veel gebruikt in geschiedkundige, wetenschappelijke en alledaagse contexten om te beschrijven hoe iets begon of het feit dat iets uit een eerdere toestand voortkomt. Het kan verwijzen naar natuurlijke processen (een landschap dat ontstond), sociale fenomenen (een beweging die ontstond), of institutionele ontwikkelingen (een organisatie die ontstond uit een samenwerking).

Zie ook: ontstaan, ontstaansgeschiedenis, ontstaan van talen, ontwikkeling.