Onderhoudscomplexiteit

Onderhoudscomplexiteit verwijst naar de mate waarin onderhoudsactiviteiten voor een systeem, product of infrastructuur problematisch zijn door onderlinge afhankelijkheden tussen componenten, variatie in onderdelen en onderhoudslogistiek. Het omvat technische, organisatorische en reglementaire aspecten en kan leiden tot langere stilstand en hogere kosten.

Factoren die de complexiteit beïnvloeden zijn technische complexiteit (aantal en interactie van onderdelen, software en mechatronica), logistieke complexiteit (beschikbaarheid van reserveonderdelen, toegankelijkheid en locatie), operationele en reglementaire eisen (onderhoudsschema’s, normen, inspecties) en organisatorische factoren (documentatie, rollen en verantwoordelijkheden).

Gevolgen zijn langere onderhoudstijden, hoger risico op menselijke fouten, stijgende onderhoudskosten, en verminderde beschikbaarheid en betrouwbaarheid, vooral bij systemen met veel interfaces en kritieke functies.

Beheer en verbetering gebeurt via analyses zoals FMEA en MTTR, en door ontwerpkeuzes die onderhoud vergemakkelijken, zoals modulariteit, standaardisatie en diagnostische capaciteit. Digitale ondersteuning zoals condition-based en predictive maintenance, en digitale modellen kunnen inspectie- en reparatielast verminderen.

Ontwerp voor onderhoud en een geïntegreerde onderhoudsstrategie beperken complexiteit. Belangrijke bouwstenen zijn heldere documentatie, training, spare parts-management en een planning die rekening houdt met levenscycluskosten.

Toepassingsgebieden omvatten gebouwen, productie- en utiliteitsinstallaties, voertuigen en IT-systemen.