OTCderivaten

OTCderivaten zijn financiële contracten die buiten gereguleerde beurzen worden verhandeld en privaat tussen twee of meer partijen worden afgesproken. In tegenstelling tot beursgenoteerde derivaten zijn OTCderivaten meestal tailored of op maat gemaakt voor de specifieke hedge- of risicobehoefte van de betrokken partijen. Veel voorkomende typen zijn forwards, swaps, en op maat gemaakte opties, evenals diverse krediet- en struktureringsderivaten.

Kenmerkend voor OTCderivaten is de bilaterale aard van de overeenkomst. Partijen dragen doorgaans rechtstreeks elkaars kredietrisico, inclusief de mogelijkheid van tegenpartijrisico bij contractbreuk of betalingsachterstanden. Dit risico kan worden verminderd door onderhandelde kredietdocumenten zoals ISDA Master Agreement en bijbehorende collateralafspraken (collateral agreement), en door het gebruik van margin-vereisten, zoals initial en variation margin, bij overeengekomen standaarden of-regelingen.

Een belangrijk nadeel van OTCderivaten is de lagere standaardisatie, wat liquiditeitsrisico en complexiteitsrisico verhoogt. Prijsstelling kan afhankelijk zijn van specifieke omstandigheden, waaronder kredietkwaliteit en onderliggende marktkenmerken. Regulering is gericht op vergroten van transparantie en stabiliteit, onder andere via rapportageverplichtingen, transactieregistratie, en vereisten voor centrale afwikkeling bij standaardiseringsniveaus. In de EU en de VS zijn regels zoals EMIR en Dodd-Frank van belang, die bevorderen dat standaardisierte delen van OTCderivaten via centrale tegenpartijen en clearinghuizen lopen, en dat details publiekelijk worden gerapporteerd aan toezichthouders en bewaarinstellingen.

OTCderivaten blijven een belangrijk instrument voor risicobeheer en maatwerkfinanciering, maar gaan hand in hand met toezicht, prudente risicobeoordeling en robuuste operationele controles.