Nietdigitaal

Nietdigitaal is een Nederlandse term die aangeeft dat iets geen digitaal karakter heeft. Het kan verwijzen naar processen, media, communicatiemiddelen of gegevens die niet in digitale vorm bestaan of niet via digitale technologieën worden uitgevoerd. De term wordt zowel in het dagelijks spraakgebruik als in beleids- en onderzoekscontexten gebruikt en wordt wel geschreven als niet-digitaal of als gesloten samenstelling nietdigitaal.

Voorbeelden van nietdigitaal zijn papieren dossiers en fysieke archieven, analoge media zoals vinylplaten en radio- of televisiezendtaken via traditionele kanalen, handmatig vervaardigde documenten, contante betalingen en fysieke sleutel- of kaartsystemen. In organisaties en overheden wordt niet-digitaal vaak genoemd als alternatief voor digitaal om aan te geven welke opties beschikbaar blijven wanneer digitale systemen niet beschikbaar of wenselijk zijn, bijvoorbeeld bij technische storingen, beperkte internettoegang of voor personen zonder digitale vaardigheden.

De notie van niet-digitaal gaat vaak gepaard met discussies over inclusie, privacy en betrouwbaarheid. Voorstanders benadrukken dat niet-digitaal opties de toegang tot diensten waarborgen voor mensen zonder ICT-voorzieningen en bij outages. Tegenstanders wijzen op hogere kosten, lagere efficiëntie en grotere fysieke opslag. In beleidsdebatten geldt het behoud van niet-digitaal als onderdeel van digitale inclusie, zodat niemand wordt uitgesloten door een uitsluitend digitale dienstverlening.