Nabijheidsvoorwaarden

Nabijheidsvoorwaarden zijn bindinge voorwaarden die in het Nederlandse bestuursrecht kunnen worden verbonden aan een vergunning voor een activiteit of een ruimtelijke ontwikkeling, met als doel de effecten van die activiteit te beperken in relatie tot nabijgelegen woningen, scholen, zorginstellingen en andere gevoelige functies. Ze richten zich op de nabijheid en kunnen onder meer afstandsregels, eisen over geluid, stof, licht en geur, en beperkingen op verkeers- of werktijden omvatten.

Toepassing vindt plaats in het kader van omgevingsvergunningen onder de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht (Wabo) of binnen ruimtelijke plannen. Nabijheidsvoorwaarden worden afgestemd op de specifieke situatie en de verwachte overlast of risico voor de omgeving. Voorbeelden zijn een minimale afstand tot woningen, de verplichting tot geluiddempende maatregelen, een groen buffergebied, of beperkingen in openingstijden en het aantal voertuigen dat een locatie mag bedienen.

Procedure en handhaving verlopen via de bevoegde overheid. Een besluit met nabijheidsvoorwaarden is bindend voor de initiatiefnemer en kan bij naleving worden gemonitord. Bij niet-naleving kan handhaving volgen, zoals sancties of aanpassing van de voorwaarden, en uiteindelijk kan de vergunning worden heroverwogen of ingetrokken. Bezwaar en beroep zijn mogelijk bij de bevoegde rechter.

Nabijheidsvoorwaarden verschillen per situatie en jurisdictie, maar hun kernwaarde is het beschermen van de leefomgeving door rekening te houden met de afstand tussen een activiteit en dichtstbijzijnde kwetsbare functies.