Luchtlekken

Luchtlekken zijn ongewenste luchtstromen door openingen in een gebouwomhulling, langs installaties of in apparatuur, die ontstaan bij drukverschillen tussen binnen en buiten of tussen ruimten. Ze komen voor in woningen, kantoren, industrieën en andere gebouwen en systemen.

De aanwezigheid van luchtlekken leidt vaak tot energieverlies door warmtelekken in de winter en ongewenste binnenstroming in de zomer. Dit kan resulteren in een oncomfortabel binnenklimaat, hogere energiekosten, condensatie en mogelijke vochtproblemen of schimmelvorming. Luchtlekken beïnvloeden ook de werking van ventilatiesystemen en de verdeling van warmte en koude lucht in een gebouw.

Oorzaken en locaties zijn onder meer openingen rondom ramen en deuren, aansluitingen van leidingen en kabels door de gevel, scheuren in de constructie, naden en verzakkingen, en slechte afdichtingen bij installaties zoals afzuigkappen, ventilatiekanalen en buitendraaiende systemen. Ook versleten kit, ontbrekende vochtbarrières en slecht passende gevelmaterialen dragen bij aan lekken.

Detectie en meting gebeurt vaak met een blower-door test, waarbij een bekend luchtdrukverschil (meestal 50 Pa) wordt toegepast om de luchtdoorlatendheid van de gebouwschil te bepalen. Uitgedrukt in liters per seconde per vierkante meter of als aantal luchtverversingen per uur (ACH50). Visuele hulpmiddelen zoals rook- of vindlicht, infraroodthermografie en tracer-gasmethoden ondersteunen bij het lokaliseren van lekken.

Preventie en mitigatie richten zich op het daadwerkelijk dichten van lekken (afdichtingsbanden, kit, tochtbandsystemen, sprayen), verbetering van de schil met betere isolatie en bewonersgedrag, en het toepassen van gecontroleerde ventilatie met warmteterugwinning om energiedoorstroming te beheersen. In industriële systemen zijn lekken in persluchtleidingen een veelvoorkomend verliespunt; lekdetectie met ultrasone detectors en snelle reparatie kan aanzienlijke energiebesparingen opleveren.