Longweefsel

Longweefsel, ook wel longweefsel genoemd, verwijst naar het parenchym van de longen: het deel van de longen dat verantwoordelijk is voor gasuitwisseling tussen ingeademde lucht en bloed. Het bestaat vooral uit alveolaire eenheden (alveoli) en daaraan gekoppelde luchtwegen, samen met het interstitieel weefsel en het capillaire netwerk dat de alveoli omgeeft. Dit weefsel maakt de opname van zuurstof mogelijk en de afgifte van kooldioxide.

Histologie en functie: De alveoli vormen zeer kleine, met lucht gevulde zakjes die worden omgeven door een dunne ademhalingswand. Deze wand bevat Type I-pneumocyten, die het grootste deel van het oppervlak bedekken en gasuitwisseling mogelijk maken, en Type II-pneumocyten die surfactant produceren. Surfactant verlaagt de oppervlaktespanning en voorkomt samenklontering bij het ademhalen. Tussen de alveoli ligt het interstitiële weefsel met elastische vezels en fibroblasten; de alveolaire wand wordt omgeven door een dicht capillair netwerk dat zuurstof uit de lucht naar het bloed laat diffunderen en kooldioxide in de omgekeerde richting transported. Alveolaire macrophagen houden het gebied schoon en verdedigen tegen indringers. De longweefselfunctie omvat naast gasuitwisseling ook immuniteit en metabole activiteiten, zoals enzymatische processen die verband houden met de longfunctie en bloeddrukregulatie via de endotheliale componenten.

Ziekten en ontwikkeling: Longweefsel ontwikkelt zich tijdens de embryonale fase uit endodermale epithelen en mesenchymale stroma. Het kan worden aangetast door aandoeningen zoals interstitiële longziekten en pulmonale fibrose (vermoeidend bindweefsel in het interstitium), oedemen, pneumonie en COPD, die de gasuitwisseling belemmeren en de ademhaling bemoeilijken.