Leasefinancieringsovereenkomsten

Leasefinancieringsovereenkomsten zijn financiële contracten waarbij een financier een actief ter beschikking stelt aan een afnemer in ruil voor vaste, meestal periodieke betalingen. Het doel is het financieren van de aanschaf van het actief zonder een grote, directe investering. Voorbeelden zijn machines, voertuigen en IT-hardware. In een typische financiële lease blijft de financier vaak betrokken bij het onderliggende risico en kan eigendom bij aanvang bij de afnemer al ontbreken, terwijl de afnemer wel het gebruiksrecht krijgt gedurende de looptijd en bij afloop doorgaans het actief kan overnemen tegen een vooraf afgesproken prijs of via een aankoopoptie.

Belangrijke kenmerken zijn onder meer een looptijd die doorgaans overeenkomt met de economische levensduur van het actief, vaste betalingsschema's die rente en aflossing bevatten, en afspraken over onderhoud, verzekering en aansprakelijkheid. Aan het einde van de looptijd kan eigendom overgaan op de afnemer, er kan een koopoptie gelden, of kan een herfinanciering/terugkoopregeling plaatsvinden. De risico’s van waardeverlies en restwaarde kunnen afhankelijk van de overeenkomst bij de partijen liggen.

Wat betreft de boekhouding en fiscale behandeling: in veel rechtsgebieden wordt een financiële lease beschouwd als een financieringsinstrument. De lessee erkent doorgaans een recht-van-gebruik-actief en een leaseverplichting, terwijl de lessor een financiële vordering of het actief op zijn balans houdt. Fiscaal kunnen leasebetalingen aftrekbaar zijn en respectievelijk afschrijvingen of rente-inkomsten van toepassing zijn.

Leasefinancieringsovereenkomsten worden veel toegepast door bedrijven die kapitaalintensieve activa willen verkrijgen met behoud van zakelijke flexibiliteit, en die eigendom en de bijbehorende risico’s willen regelen via duidelijke contractuele bepalingen.