financieringsinstrument

Een financieringsinstrument is een contract of document waarmee kapitaal kan worden aangetrokken of de financiering van een activiteit kan worden geregeld. Het bepaalt wie recht heeft op welke toekomstige contante stromen, tegen welke voorwaarden en voor welke termijn. Financieringsinstrumenten worden uitgegeven door bedrijven, overheden en andere instellingen en kunnen publiek worden geplaatst of privé worden verhandeld.

De belangrijkste categorieën zijn: aandelen (financiering door eigen vermogen; geen verplichting tot terugbetaling maar wel recht op dividend en often stemrechten), schuldinstrumenten zoals obligaties, schuldbewijzen en certificaten (vreemd vermogen met vaste of variabele rente en een afgesproken looptijd), en hybride instrumenten zoals preferente aandelen en converteerbare obligaties (combinatie van kenmerken van beide). Daarnaast worden derivaten zoals opties, swaps en futures soms gebruikt in risicobeheer of in samengestelde financieringsstructuren; zij dienen doorgaans niet als primaire financiering, maar kunnen wel deel uitmaken van een financieringspakket.

Belangrijke kenmerken omvatten onder meer de rechtspositie op contante stromen (dividenden of couponbetalingen), de looptijd, de prioriteit bij uitkering in geval van liquidatie, de mogelijkheid tot conversie of aflossing, en de mate van liquiditeit en valutarisico. Emissievoorwaarden, prospectusplicht en mogelijke rating dragen bij aan transparantie en beleggersvertrouwen.

Gebruikers en markten: bedrijven, overheden en financiële instellingen gebruiken financieringsinstrumenten om kapitaal aan te trekken, terwijl beleggers instrumenten kiezen op basis van risicoprofiel, rendement en liquiditeit. Het type instrument beïnvloedt de kapitaalstructuur, het risicoprofiel en de verplichtingen van de emitent.