financieringsstructuren

Financieringsstructuren zijn de arrangementen waarin een onderneming of project wordt gefinancierd, en waarbij de financiering in stukken is verdeeld met bijbehorende risico- en beloningsverdeling tussen aandeelhouders, kredietverschaffers en eventuele garantietrekkers. De structuur bepaalt welke mix van eigen vermogen, vreemd vermogen en hybride instrumenten wordt gebruikt, hoe de cashflows worden verdeeld en hoe aansprakelijkheden zijn vastgelegd.

Veelvoorkomende vormen zijn bedrijfsfinanciering (corporate financing) waarbij balansstructuur en kredietlijnen door banken en obligaties worden opgebouwd; projectfinanciering waarbij een afzonderlijke rechtspersoon (SPV) wordt opgericht die alleen op de projectcashflows wordt gebaseerd; gestructureerde financiering en securitisatie; leasing, factoring en mezzanine-financiering als hybride instrumenten. In projectfinanciering ontvangt de SPV kapitaal op basis van toekomstige inkomsten in plaats van de balans van de sponsor.

Kerncomponenten zijn bronnen van fondsen (banken, institutionele beleggers, kapitaalverschaffers), contractuele raamwerk (term sheets, convenanten, zekerheden, garantstellingen), beschermingsmechanismen zoals zekerheden en hypotheken, cashflow waterfall en hedginginstrumenten; due diligence; governance en verslaggeving. Belangrijke afwegingen zijn risico-toewijzing, fiscale efficiëntie, regelgeving en valutarisico, zeker bij grensoverschene transacties.

Toepassingen en trends: veelvoorkomende sectoren zijn infrastructuur, energie, vastgoed, transport en bedrijfsovernames; trends omvatten grotere rol voor niet-traditionele kredietgevers, securitisatiestructuren en beleggingsvehikels; aandacht voor ESG-criteria en de toenemende complexiteit en kosten van structuren.