Lasergraveren

Lasergraveren is een materiaalbewerkingsproces waarbij een geconcentreerde laserstraal het oppervlak van een materiaal bewerkt door materiaal te verwijderen (ablatie) of te smelten en te oxideren, waardoor een permanente markering ontstaat. Het doel is meestal branding, identificatie (zoals serienummers) of decoratieve gravures. Afhankelijk van de efficiëntie en diepte kan de markering oppervlakkig blijven of verdiept raken.

Er bestaan verschillende soorten lasers die voor lasergraveren worden toegepast. CO2-lasers zijn vooral geschikt voor niet-metalen zoals hout, kunststof, glas en bepaalde keramische oppervlakken. Fibre- (of solid-state) lasers leveren hoge intensiteit op metalen zoals staal en aluminium en worden veel ingezet voor industriële markeringen. Voor sommige toepassingen komen ook gepulseerde systemen met specifieke golflengten en vezelachtige bronnen in beeld. De keuze van vermogen, snelheid, pulsfrequentie en brandpuntsafstand bepaalt het niveau van diepte, contrast en ruwheid.

Materialen die vaak worden gelasergrafeerd zijn metaal, kunststof, hout, leer, glas, keramiek en steen. Het resultaat hangt af van de laserparameters en van de oppervlaktestructuur; oxidering kan donkere markeringen opleveren op metalen, smelten kan lichte of heldere gebieden geven, en sommige materialen vertonen kleurveranderingen.

Toepassingen omvatten productetikettering, serienummering en lotcodes, gepersonaliseerde items, juweliers- en kunstobjecten, en signage. Veiligheid is essentieel: draag geschikte oogbescherming, gebruik afscherming en zorg voor goede afzuiging. Systemen dienen te voldoen aan relevante veiligheidsnormen en lokale wetgeving, bijvoorbeeld EN 60825.

Geschiedenis: lasergraveren begon in de jaren zestig met CO2-lasers en heeft zich sindsdien verder ontwikkeld, met name door de opkomst van fiber-lasers voor metalen markeringen.