Laagdruksystemen

Laagdrukssystemen, ook wel laagdrukgebieden genoemd, zijn atmosferische systemen waarin de luchtdruk in het centrale gebied lager ligt dan in de directe omgeving. Ze ontstaan door stijgende lucht, wat condensatie en wolkenvorming veroorzaakt. De interactie van warme en koude luchtmassa’s aan fronten leidt tot circulatie rondom het laagdrukcentrum. In het Noordelijk Halfrond draait een laagdrukgebied tegen de klok in, in het Zuidelijk Halfrond met de klok mee; deze draaiingen komen door het Corioliseffect.

Er bestaan verschillende types. Extrapolaire of mid-latitude cyclonen ontstaan vaak langs fronten in gematigde gebieden en brengen wisselvallig weer, met regen en wind. Tropische depressies en tropische stormen ontstaan boven warme oceaanwater en kunnen uitgroeien tot orkanen of typhoons; deze systemen kenmerken zich door zeer lage centrale druk en krachtige winden. Centrale druk kan variëren van relatief subtiel tot extreem laag bij sterke stormen.

De weerseffecten variëren van bewolking en neerslag tot wind. In ruggen van laagdruk kennen we vaak onbestendig weer met regenachtige periodes, terwijl in nabijgelegen koude of warme fronten intensieve regen of sneeuw kan voorkomen. De beweging van laagdruksystemen wordt bepaald door de grote windpatronen en de jetstream; ze migreren vaak over continenten en oceanen en kunnen tientallen tot honderden kilometers breed zijn.

Belangrijke rol in het klimaat en het weer: laagdruksystemen bepalen regionale omstandigheden, beïnvloeden transport en economie, en worden nauwkeurig gevolgd met weerstations, radars en satellieten om de korte- en langetermijnverwachtingen te verbeteren.