Kinderalimentatie

Kinderalimentatie is de financiële bijdrage die een ouder verplicht is te betalen aan de andere ouder voor de kosten van het opgroeien van een kind na een scheiding of uiteengaan. Het doel is het kind te laten opgroeien in een stabiele financiële omgeving, onafhankelijk van de relatie tussen de ouders.

Wie betaalt en hoe wordt vastgesteld? Meestal is de betaling gebaseerd op wat redelijke zorg en draagkracht vereisen. De afspraak kan schriftelijk worden vastgelegd of via een rechter worden opgelegd. In beide gevallen wordt vaak aansluiting gezocht bij een landelijke richtlijn die rekening houdt met de inkomsten van beide ouders, het aantal kinderen, de verdeling van de zorg en de kosten die gepaard gaan met opvoeding.

Hoogte van de alimentatie: De hoogte wordt berekend volgens een berekeningsmethode die factoren zoals inkomen, gezinssamenstelling en kosten van opvoeding meeneemt. Het doel is een billijke bijdrage die de behoeften van het kind dekt zonder oneerlijke druk op de ouders.

Duur en wijziging: Kinderalimentatie eindigt doorgaans wanneer het kind volwassen is of de opleiding afgerond is, maar kan langer voortduren als het kind nog in opleiding is of als de omstandigheden veranderen. Een rechter kan de hoogte of duur aanpassen bij wijziging in inkomen of behoeften.

Enforcement en fiscale behandeling: Als betalingen achterblijven, kan de ontvangende ouder via de rechtbank of deurwaarder afdwingen. Fiscaal gezien is kinderalimentatie meestal niet aftrekbaar voor de betalende ouder en niet belastbaar voor de ontvangende ouder.

Internationaal: Bij ouders met woonplaatsen in verschillende landen gelden internationale verdragen en EU-regelingen om betaling en handhaving grensoverschrijdend te regelen.