Intercoderbetrouwbaarheid

Intercoderbetrouwbaarheid is de mate waarin verschillende coderende beoordelaars consistent dezelfde codes aan data toekennen. Het is een cruciale maat voor de betrouwbaarheid van kwalitatieve analyses zoals inhoudsanalyse, coderingsschema’s en thematische analyses. Een hoge intercoderbetrouwbaarheid wijst op duidelijke definities, een eenduidig coderingskader en een gedeeld begrip van wat elke code inhoudt.

Meetmethoden variëren afhankelijk van het type data en aantal coders. Voor twee coders wordt vaak Cohen’s kappa gebruikt, voor meerdere coders Fleiss’ kappa, en voor verschillende metrische niveaus Krippendorff’s alpha. Bij ordinaledata is gewogen kappa gebruikelijk. Daarnaast blijft percent agreement een eenvoudige, maar minder robuuste indicator. Krippendorff’s alpha biedt flexibiliteit bij ontbrekende data en verschillende meetniveaus.

Procesmatig wordt intercoderbetrouwbaarheid verbeterd door een expliciet coderingsschema en training. Typische stappen zijn: ontwikkelen en testen van codebook, pilotcoding met discussie van discrepanties, berekenen van betrouwbaarheid, bijstellen van definities en regels, en hercodering totdat de gewenste betrouwbaarheid is bereikt. Resultaten worden vaak gerapporteerd samen met het aantal coders, de gebruikte maatstaf, het steekproefomvang en soms een betrouwbaarheidsinterval.

Interpretatie en beperkingen: interpretatienormen variëren per veld, maar hogere waarden duiden doorgaans op betere betrouwbaarheid. Houd rekening met factoren zoals prevalentie van codes, coders’ bias en de complexiteit van het coderingssysteem. Kappa-waarden kunnen beïnvloed worden door ongelijke verdelingen (het kappa paradox). Intercoderbetrouwbaarheid versterkt de geloofwaardigheid van codering, maar vervangt geen validiteitscontrole van de aangetroffen conclusies.