Inbraken

Inbraken is het onrechtmatig binnendringen van een gebouw met het oogmerk om een misdrijf te plegen, meestal diefstal. Het begrip wordt vooral gebruikt voor woninginbraken en bedrijfsinbraken. In het meervoud verwijst inbraken naar meerdere incidenten.

Veelvoorkomende werkwijzen bij inbraken zijn het forceren van deuren of ramen, het kraken van sloten of het misleiden van bewoners of medewerkers. Ook het gebruik van maar korte tijd onbeheersbare omgevingen of het observeren van routines kan een rol spelen. Inbraken vinden doorgaans plaats wanneer gebouwen weinig activiteit vertonen, bijvoorbeeld ’s avonds, ’s nachts of tijdens afwezigheid van bewoners, maar kunnen ook tijdens kantooruren voorkomen.

De gevolgen van inbraken zijn vaak materieel: gestolen of beschadigde goederen, herstel- en verzekeringskosten, en mogelijk langdurigpsychologisch ongemak door het gevoel van onveiligheid. Voor bedrijven kan de verstoring van bedrijfsvoering extra schade opleveren.

Preventie en reactie staan centraal in het verminderen van risico’s. Effectieve maatregelen zijn stevige sloten en ramen, beveiligingssystemen met alarmsignalering, CCTV, goede buitenverlichting, tijdige postverwerking en buurt- of bedrijfsbeveiligingsprogramma’s. Bij verdachte situaties dient onmiddellijk contact te worden opgenomen met de politie.

Juridisch worden inbraken in de meeste rechtsstelsels als strafbaar feit aangemerkt. De kern is onbevoegde binnentreding met het oogmerk tot diefstal of een soortgelijk delict. De opgelegde straffen variëren per jurisdictie en kunnen boetes, taakstraffen of gevangenisstraf omvatten. Verzekeringen kunnen eisen stellen aan aangifte en bewijs bij inbraken.