IPblokkades

IPblokkades, ook wel IP-blocking of IP-adress-filtering genoemd, is het beperken van netwerktoegang tot een systeem of dienst door verkeer te filteren op basis van het IP-adres van de afzender. Deze techniek wordt toegepast om ongewenst verkeer te stoppen en om de veiligheid of het beleid van een dienst af te dwingen.

De uitvoering vindt plaats op verschillende plaatsen in de netwerkinfrastructuur. Veelal gebeurt blokkeren via firewalls, routers of op de server zelf, maar ook via content delivery networks (CDN) of web application firewalls. Daarbij worden specifieke IP-adressen of IP-ranges geblokkeerd met behulp van ACLs, zwarte lijsten, rate limiting of andere regels.

Doeleinden van IPblokkades variëren. Ze dienen ter beveiliging tegen misbruik zoals brute-force-aanvallen, scrapen en botverkeer, ter mitigatie van DDoS-aanvallen, of om naleving van gebruikersvoorwaarden af te dwingen. Soms wordt ook geoblocking toegepast, waarbij toegang per land of regio wordt beperkt op basis van IP-geolocatie.

Veelvoorkomende uitvoeringsvormen zijn statische blokkades van bekende kwaadwillende IP-adressen en dynamische blokkades op basis van reputatie of patroonherkenning. Een blokkade kan resulteren in HTTP-statuscodes zoals 403 Forbidden of 429 Too Many Requests, afhankelijk van de context en de gebruikte oplossing.

Beperkingen en uitdagingen bestaan onder meer uit het feit dat IP-adressen kunnen veranderen (dynamic IPs), NAT en gedeelde adressen blokkeren legitiem verkeer niet altijd correct. VPN’s, proxy’s of Tor kunnen blokkades omzeilen, en de uitbreiding naar IPv6 kan de complexiteit vergroten. Daarnaast bestaan er privacy- en freiheidsrechten-implicaties bij het blokkeren van toegang tot informatie en diensten.

In de praktijk worden IPblokkades vaak ingezet als onderdeel van een bredere beveiligingslaag, in combinatie met authenticatie, captchas en andere detectiemethoden.