ICRPrichtlijnen

ICRP-richtlijnen verwijzen naar de aanbevelingen van de International Commission on Radiological Protection (ICRP), een onafhankelijke internationale organisatie die normen opstelt voor stralingsbescherming. De richtlijnen vormen wereldwijd een referentiekader voor de regulering van blootstelling aan ioniserende straling en worden door vele landen overgenomen in nationale wet- en regelgeving en in professionele normen voor medische beeldvorming, industrie en onderzoek.

Het doel van de richtlijnen is de gezondheid van mensen te beschermen tegen de effecten van straling. De kernprincipes zijn rechtvaardiging (een handeling die straling veroorzaakt moet duidelijk voordeel hebben ten opzichte van de nadelen), optimalisatie (ALARA: zo laag mogelijk bij alle omstandigheden, met inachtneming van economische en sociale factoren) en dosislimieten (om ongewenste blootstelling te beperken). Voor de dosimetrie gebruikt men de concepten effectieve dosis en weefselspecifieke werkwijzen om verschillende stralingssoorten en organen te vergelijken.

De richtlijnen onderscheiden blootstelling van verschillende bronnen en doelgroepen: beroepsmatige blootstelling, publieke blootstelling en blootstelling van patiënten in de geneeskunde. Een veelgebruikte norm voor beroepsmatige blootstelling is een maximale gemiddelde jaarlijkse dosis van 20 mSv, berekend over een periode van vijf jaar, met een maximum van 50 mSv in een enkel jaar. Voor publieke blootstelling geldt een limiet van 1 mSv per jaar. Voor zwangerschap en embryo/fetus geldt extra bescherming; de dosis voor de fetus dient zo laag mogelijk te blijven, met een doelmatige limiet van circa 5 mSv gedurende de zwangerschap.

ICRP brengt regelmatig publicaties uit die de theorie, dosimetrie en praktische toepassing van stralingsbescherming bijwerken. Nationale regelgevers baseren hun wetgeving vaak op deze aanbevelingen, met name in medische beeldvorming, de nucleaire sector en onderzoeksomgevingen.