Hoofdvoer

Hoofdvoer is de hoofdcomponent van het dagelijkse dieet van een dier in de veehouderij. Het verwijst naar de bulkvoeding die doorgaans het grootste aandeel in de energie en voedingsstoffen levert en regelmatig wordt verstrekt. De samenstelling is afhankelijk van het dier en het productiesysteem.

Bij ruminanten zoals runderen, schapen en geiten bestaat hoofdvoer meestal uit ruwvoer zoals hooi, gras- of maïssilage en verse grassen van weilanden. In systemen voor melk- of vleesproduction is hoofdvoer vaak gericht op een combinatie van ruwvoer en energierijke bronnen. Bij varkens en pluimvee vormt hoofdvoer doorgaans de basis van de ration met granen en andere energie- en eiwitrijke ingrediënten, aangevuld met verschillende voedingsstoffen.

Hoofdvoer levert de meeste energie en vezels en bepaalt in grote mate de digestie, groei, melkproductie en algemene gezondheid van het dier. Aanvullende voeding, bekend als bijvoer of krachtvoer, wordt gebruikt om tekorten aan eiwitten, mineralen of vitaminen aan te vullen en om de energievoorziening af te stemmen op de productie- of groeidoelstellingen.

Kwaliteit en beheer van hoofdvoer zijn cruciaal. Oogst, opslag, vochtgehalte en bederf beïnvloeden de voedingswaarde en kunnen gezondheidsproblemen veroorzaken bij slechte of beschadigde voorraden. Voerplanners letten op ruwvoedernormen, voerwaarde en consistentie om een evenwichtige voeding te waarborgen.

Zie ook: ruwvoer, krachtvoer, bijvoer, voedselei.